Οι αναμνήσεις ”σαν σήμερα” που βγάζει το Facebook ανά ημέρα δεν είναι πάντα ευχάριστες, καθώς κάποιοι άνθρωποι λείπουνε στο σήμερα.
Και έτσι, σήμερα το πρωί, ανοίγοντας το Facebook, βρέθηκα μπροστά σε αυτές τις φωτογραφίες μίας παλαιότερης ανάρτησής μου…
Στις 6 Μαΐου του 2017, ο αγαπημένος ζωγράφος και δάσκαλος Κωνσταντίνος Γεωργόπουλος με είχε καλέσει στο εργαστήριό του στην Αργυρούπολη για να μου δωρίσει τον πίνακα που είχε ζωγραφίσει με αφορμή μία φωτογραφία μου που είχε δει και τον είχε εμπνεύσει.
(Στη φωτογραφία στεκόμουν μπροστά από ένα παράθυρο, κοιτάζοντας το λιμάνι της Ναυπάκτου.)
Τον Κωνσταντίνο Γεωργόπουλο τον είχα γνωρίσει το 2014, μέσα από μία μεγάλη παρέα ζωγράφων, και είχε ξεχωρίσει μέσα μου για την γλυκύτητα και τη ζεστασιά της ψυχής του, για την ανιδιοτελή προσφορά του στους ανθρώπους που αγαπούσε, και για τα όμορφα έργα του.
Το 2015 αναζητούσα εξώφυλλο για την πρώτη μου ποιητική συλλογή «όλα τα Μη του κόσμου», και γνωρίζοντας πόσο μου άρεσε για τους συμβολισμούς του ο πίνακάς του «Όταν πάγωσε ο χρόνος» μου έδωσε την άδειά του για να γίνει ο συγκεκριμένος του πίνακας εξώφυλλο της συλλογής.
Ο πίνακας είναι αφιερωμένος στην απώλεια της γυναίκας του. Ο ζωγράφος κρατάει τη γυναίκα δίχως πρόσωπο, που είναι κοίλο πια απ’ την φθορά του χρόνου.
Γύρω τους συμβολά πολλά, το πρώτο μήλο και η σπείρα, πέτρινα πρόσωπα στην άμμο, ένα ναυάγιο μισό, μα και των γλάρων η ελπίδα. Ο ορίζοντας πίσω, η θάλασσα που δεν τελειώνει, και ένα λευκό ιστιοπλοικό που όλο ταξιδεύει…
Του είμαι ευγνώμων για πολλά. Για όλα όσα μου δώρισε και για όλα όσα με δίδαξε. Που μου έμαθε όταν αγαπώ να αγαπώ με προσφορά και πράξεις.
Ο Κωνσταντίνος έφυγε πριν λίγα χρόνια, για τον μακρύ ορίζοντα. Τον είχε μαραζώσει η νοσταλγία και η μοναξιά για όσα δεν επιστρέφουν.
Πλέον ταξιδεύει μέσα μας, μέσα από τα έργα και τα λόγια του…
* Ο πίνακας που μου δώρισε είναι λάδι σε καμβά, σε διάσταση 100×120.
** Βιογραφικό Κωνσταντίνου Γεωργόπουλου:
Ο Κωνσταντίνος Γεωργόπουλος γεννήθηκε στο Μπατ-Χαλ της Γερμανίας το 1945 από Έλληνες γονείς.
Το 1973 αποφοίτησε από την Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών των Αθηνών. Διδάσκαλοι όπως ο Βασιλείου, ο Μάιπας, ο Μαυρoΐδης, στάθηκαν κοντά του και του δίδαξαν τα μυστικά της Εικαστικής Τέχνης.
Παράλληλα με τις σπουδές στην Σχολή Καλών Τεχνών διδάχτηκε από τον Προϊστάμενο των εργαστηρίων συντήρησης έργων τέχνης του Βυζαντινού Μουσείου Αθηνών Νικόλαο Καΐλα στην συντήρηση έργων τέχνης.
Ήταν μέλος του Καλλιτεχνικού Επιμελητηρίου. Έχει αναπαλαιώσει το Δημοτικό Θέατρο Πειραιώς, το Αστεροσκοπείο Αθηνών, το Οφθαλμιατρείο Αθηνών, το Μουσείο Λαϊκής Τέχνης, το Μουσείο Κεραμικής Τέχνης καθώς και πολλά ιδιωτικά Νεοκλασικά Κτίρια.
