Θέλω να γυρίσω πίσω
όπως γυρνάει κανείς μετά από χρόνια
εκεί που αρχίζει ο χρόνος του.
Το παιδικό μου σώμα να φορέσω
Μάρτη να δέσω στον καρπό
στη ρίζα να κόψω τον φόβο
ν’ ανέβω στην ψηλή μουριά
και μάρτυρας να γίνω
εκείνου του χλωρού κλαδιού, της Άνοιξης
που κλάδεψε ο πατέρας.

Να κλάψω στην ποδιά της μεγάλης μητέρας
που έχει μάτια ουρανού
και σταυρό στους μικρόσωμους ώμους
να μου χαϊδέψει όπως τότε τα μαλλιά
να κοιμηθώ
μην θυμηθώ
πως μεγαλώνω.

[Πρώτη δημοσίευση ποιήματος στο τέταρτο τεύχος του περιοδικού Θευθ, Δεκέμβριος 2016, Θεσσαλονίκη]