Ποια βιβλία έχετε αυτόν τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σας;

Διαβάζοντας το βιβλίο «Γυναίκες που τρέχουν με τους λύκους» της Κλαρίσα Πίνκολα Εστές, μου έδειξε ένα ακόμη μονοπάτι για να προχωρήσω στη βαθύτερη παρατήρηση και κατανόηση των συμβόλων και των αρχετύπων πίσω από τα παραμύθια και τους μύθους.

Βρήκατε ποτέ τον μπελά σας επειδή διαβάσατε ένα βιβλίο;

Ναι, βρήκα τον μπελά μου· με την καλή όμως έννοια, με την «Ηλιόπετρα» του Οκτάβιο Παζ σε μετάφραση του Κώστα Κουτσουρέλη. Αυτό το ποιητικό έργο ήταν για εμένα κεραυνοβόλος έρωτας και δεν το έχω ξεπεράσει. Επιστρέφω σ’ αυτό συχνά.

Περιγράψτε την ιδανική αναγνωστική συνθήκη.

Χειμώνας με βροχή, τζάκι αναμμένο, αφέψημα βοτάνων ζεστό, θαλπωρή και εσωτερική γαλήνη.

Υπάρχουν κάποια είδη λογοτεχνίας που προτιμάτε και άλλα που αποφεύγετε; 

Είμαι ως επί το πλείστον αναγνώστρια ποίησης και φιλοσοφίας. Αγαπώ επίσης τη μυθολογία, τις βιογραφίες, τα ημερολόγια, τις επιστολές και τα βιβλία ψυχολογίας. Τα μυθιστορήματα δύσκολα με κρατούν, χρειάζεται να έχουν μέσα τους αυτό το «κάτι ποιητικό» που ζητάει να δει η ψυχή μου.

Τι είναι αυτό που σας συγκινεί περισσότερο σε ένα βιβλίο;

Να με θρέφει. Να δημιουργεί ένα σύμπαν από σκέψεις, λέξεις, συναισθήματα και ρυθμό από το οποίο να βγαίνω βελτιωμένη και με ανανεωμένη οπτική.

Υπάρχει κάποιο αγαπημένο βιβλίο που θα θέλατε να γίνει ταινία;

Θα ήθελα να δω σε μία προσεγμένη παραγωγή τον «Ερωτόκριτο» του Βιτσέντζου Κορνάρου.

Τι αφηγούνται οι «Μνήμες μικρού μήκους»;

Η ποιητική μου συλλογή «Μνήμες μικρού μήκους» είναι μια διαδρομή μέσα στο εσωτερικό τοπίο της μνήμης, με σταθμούς σε στιγμές που στιγματίζουν την ανθρώπινη μνήμη τόσο ατομικά όσο και συλλογικά· όπως είναι οι συλλογικές μας μνήμες, τα παιδικά βιώματα, μια γέννηση, ένας έρωτας, μια απώλεια – τα πολυποίκιλα συναισθήματα που αναδύονται από τα βιώματα και τις αναμνήσεις μας, η νοσταλγία, η λησμονιά – η λήθη· η επιλογή μας να αφήνουμε πίσω όσα πονούν και όσο δύναται να προχωράμε…

Ποιο είναι το μήνυμα που περνάει η ποιητική συλλογή στους αναγνώστες;

Οπως συμβαίνει με κάθε βιβλίο έτσι και η συγκεκριμένη ποιητική συλλογή έχει αφήσει σε κάθε αναγνώστη διαφορετική επίγευση και συναισθηματική πληροφορία.

Σε άλλους λειτούργησε ως καθρέφτης, σε άλλους ως επιβεβαίωση της σύνδεσης των ανθρώπων, με την έννοια ότι όλοι οι άνθρωποι χαιρόμαστε, λυπόμαστε και πονάμε το ίδιο. Και σε άλλους δόθηκε η ώθηση να αφήσουν πίσω μνήμες που πονούν και να δημιουργήσουν νέες.

Γι’ αυτό θα προτιμούσα να μην ορίσω εγώ το μήνυμα της συλλογής, αλλά ο κάθε αναγνώστης ξεχωριστά, μέσα από τον δικό του τρόπο θέασης και βίωσης του κόσμου.

Συνέντευξη: Αλεξάνδρα Σκαράκη

Πηγή συνέντευξης: Τέχνες και Γράμματα, εφημερίδα «Καθημερινή»