Ζω για το θαύμα που θά ’ρθει – Μου είπες να γράφω, αργά και σταθερά να ξύνω το σκοτάδι μου, αργά και σταθερά να καταδύομαι, τη νόσο των δυτών μην αποκτήσω· και τότε ήξερα, καθήκον μου ήταν να ράβω άστρα στις μνήμες μου τις διάτρητες, να σταματήσει αυτός ο αέρας να εισχωρεί από παντού,…
Δέσποινα Ντάση. Μια υπέροχη ποιήτρια που είχα τη χαρά να τη «συναντήσω» τυχαία στο Instagram και με κέρδισε αμέσως… Ειδικά, σ’αυτή την κατηγορία που δύσκολα κάποιος με κερδίζει πια. Συζητήσαμε διαδικτυακά για την κοινή μας αγάπη, την ποίηση,αν και δεν θα σας κρύψω πως ήθελα να τις θέσω πολλές ακόμα ερωτήσεις… Επιφυλάσσομαι όμως να συνεχίσουμε την…
![[Τώρα]](http://despinantasi.gr/wp-content/uploads/2019/02/Δέσποινα-Ντάση-1440x1035.jpg)
Φωτογράφισέ με τώρα που είναι Κυριακή, τώρα που οι άλλες μέρες της βδομάδας μοιάζουν ξένες, μακρινές· φωτογράφισέ με τώρα που η Ηλιόπετρα μου καίει τα μάτια, τώρα που δεν βλέπω παρά μόνο ομορφιά· φωτογράφισέ με τώρα που ολόκληρη ανήκω στην Ποίηση και στον Ερωτα, τώρα που όλα μοιάζουνε αιώνια, δίχως βάρος· φωτογράφισέ με τώρα που…
![[Δημήτρης Π. Παπαδίτσας, Το παράθυρο ΙΙΙ]](http://despinantasi.gr/wp-content/uploads/2019/02/vakxikon_issue_12_pal-papaditsas.jpg)
Γιατί ἔχω μέσα μου ἕνα νεκρό πουλί κι ἐσύ τό λυπᾶσαι Γιατί μοῦ κρατάς τά χέρια καί τά δικά σου χέρια τά ‘χω κρυμμένα στόν ὕπνο μου Γιατί τό σῶμα σου μοιάζει μέ ὄνειρο πού ἀκολουθεῖ τις πράξεις μου ὅλη τή μέρα Καί λίγο λίγο μοῦ ἔρχεται στή μνήμη Γιατί μοῦ λές γιά τήν ἀγάπη…