Ποίηση, βίωμα και σιωπή ― Τον τελευταίο καιρό γυρίζει στη σκέψη μου μία φράση του Oskar Wilde που διάβασα σχετικά πρόσφατα: ″She lives the poetry she cannot write.″ και ο λόγος που την σκέφτομαι είναι επειδή μου θύμισε ένα μικρό τρίστιχο που είχα γράψει ένα πρωινό, πριν από κάποια χρόνια, κοιτάζοντας απ΄το μπαλκόνι του δωματίου…
Διαβάστε την συνέντευξη στο site: http://www.artharbour.gr/sinenteukseis/ola-ta-mi-tou-kosmou-despoina-ntasi-kritiki-kai-synenteyksi-me-tin-poiitria/
![[Δέσποινα Ντάση, Κρυφτό]](http://despinantasi.gr/wp-content/uploads/2018/02/25348479_2006682499358691_5442606857770105881_n.jpg)
Μακραίνει ο δρόμος με τα κυπαρίσσια βαθαίνει η ρίζα του θανάτου ψηλώνει η απουσία∙ κι εμείς που μόνο μάθαμε να χάνουμε στα δάχτυλα μετριόμαστε – σήμερα δέκα αύριο εννιά, σαν να φυλάει ο θάνατος σαν να μετραέι αντίστροφα σ’ ένα κρυφτό που απ΄την αρχή γνωρίζει τις κρυψώνες. *Πρώτη δημοσίευση στο site: http://fractalart.gr/despoina-ntasi-poem/
![[Άρης Δικταίος, Το τελευταίο ποίημα του έρωτα]](http://despinantasi.gr/wp-content/uploads/2018/02/Δικταίος-Άρης.jpg)
Δός μου τὴν ἡδονὴ τῆς ἡδονῆς, ζωὴ τῆς ζωῆς, τῆς μέθης νύχτα, ὀδύνη. Τὸ ἐρωτικὸν ἀπόσταγμα μοῦ ἡδύνει τὴν ὑπερφίαλη σκέψη ποὺ πονεῖ. Μόνο, τὴ γεύση ἀγάπησα μόνο, ὤ πονῶ πέρ᾿ ἀπ᾿ τὴν αἴσθησή του χώρου τῆς γῆς, πέρ᾿ ἀπ᾿ τὰ μάκρη αὐτὰ πονῶ! Δὲ νιώθω, δὲν αἰσθάνομαι καθὼς ἄνθρωπος, μὰ αἰσθάνομαι θεὸς κι ὡς…