Άκουσέ με,

δεν είναι εύκολο κανείς να γράφει,
πάρε παράδειγμα εμένα:
Πολλές βραδιές οι λέξεις που είπα ζωντανεύουν,
στέκονται στα πόδια μου
κλέβουνε την φωνή μου

έχουν τις μνήμες που τους χάρισα
αρνούνται να ξεχάσουν,
βαραίνει κάθε γράμμα τους,
βαθαίνει κάθε ουλή μου,
γίνονται αυτοδύναμες
γίνομαι ανυπεράσπιστη,
δεν έχω έλεγχό τους πια
κι αυτές δεν έχουν οίκτο,
είναι ελεύθερες να πουν όσα φοβόμουν,
είμαι γυμνή και νηστική χωρίς εκείνες,
ζω μόνο δίπλα τους εγώ
μα αυτές μπορούν μακριά μου

και όσο δεν έχω τι να πω
πλαγιάζουν σε άλλα δάχτυλα
κοιμούνται σε άλλα στόματα
που πιο απαλά, πιο τρυφερά
γράφουνε και μιλάνε.

Άκουσε την απαγγελία στον σύνδεσμο: Άκουσέ με, Μνήμες μικρού μήκους

Από την ποιητική συλλογή “Μνήμες μικρού μήκους”, εκδόσεις Κέδρος, 2020