Μακραίνει ο δρόμος με τα κυπαρίσσια

βαθαίνει η ρίζα του θανάτου

ψηλώνει η απουσία∙

κι εμείς που μόνο μάθαμε να χάνουμε

στα δάχτυλα μετριόμαστε –

σήμερα δέκα

αύριο εννιά,

σαν να φυλάει ο θάνατος

σαν να μετραέι αντίστροφα

σ’ ένα κρυφτό που απ΄την αρχή

γνωρίζει τις κρυψώνες.

*Από την ποιητική συλλογή «Μνήμες μικρού μήκους», Εκδόσεις Κέδρος, 2ο2ο

Πρώτη δημοσίευση ποίηματος στην ιστοσελίδα: Κρυφτό, Δέσποινα Ντάση