Κατηγορία: Ποιήματα

Έλυσες τις μακριές χρυσές πλεξούδες, 1922, και πέσαν στον ώμο τα μαλλιά και οι μνήμες. Νόημα δεν είχε πια μαζί σου να τις κουβαλάς, ξενιτεμένος μαχαλάς τα όνειρα και η ζωή σου. Στριμωγμένα τα χρόνια και τ’ αγγίγματα στην πέτσινη βαλίτσα. Στην ανάσα ενός τρένου που βροντά και τρέμει στα διαζώματα, τρέμει η ψυχή στα…

Θέλω να γυρίσω πίσω όπως γυρνάει κανείς μετά από χρόνια εκεί που αρχίζει ο χρόνος του. Το παιδικό μου σώμα να φορέσω Μάρτη να δέσω στον καρπό στη ρίζα να κόψω τον φόβο ν’ ανέβω στην ψηλή μουριά και μάρτυρας να γίνω εκείνου του χλωρού κλαδιού, της Άνοιξης που κλάδεψε ο πατέρας. Να κλάψω στην…