Κατηγορία: Ποιήματα

Σε γνωρίζω∙ μου φέρνεις μνήμες απ΄ το μέλλον γνώση από το παρελθόν έχεις τα μάτια των αλόγων και την βαθιά φωνή της θάλασσας μέσα στα χέρια σου συγκλίνουν οι δρόμοι όλοι στους χάρτες μου γίνεσαι ο καθρέφτης μου, μέσα σου με γνωρίζω. [Δέσποινα Ντάση, πρώτη δημοσίευση σε λογοτεχνικό site: Απρίλιος, 2018]

Μακραίνει ο δρόμος με τα κυπαρίσσια βαθαίνει η ρίζα του θανάτου ψηλώνει η απουσία∙ κι εμείς που μόνο μάθαμε να χάνουμε στα δάχτυλα μετριόμαστε – σήμερα δέκα αύριο εννιά, σαν να φυλάει ο θάνατος σαν να μετραέι αντίστροφα σ’ ένα κρυφτό που απ΄την αρχή γνωρίζει τις κρυψώνες. *Πρώτη δημοσίευση στο site: http://fractalart.gr/despoina-ntasi-poem/

Έλυσες τις μακριές χρυσές πλεξούδες, 1922, και πέσαν στον ώμο τα μαλλιά και οι μνήμες. Νόημα δεν είχε πια μαζί σου να τις κουβαλάς, ξενιτεμένος μαχαλάς τα όνειρα και η ζωή σου. Στριμωγμένα τα χρόνια και τ’ αγγίγματα στην πέτσινη βαλίτσα. Στην ανάσα ενός τρένου που βροντά και τρέμει στα διαζώματα, τρέμει η ψυχή στα…

Θέλω να γυρίσω πίσω όπως γυρνάει κανείς μετά από χρόνια εκεί που αρχίζει ο χρόνος του. Το παιδικό μου σώμα να φορέσω Μάρτη να δέσω στον καρπό στη ρίζα να κόψω τον φόβο ν’ ανέβω στην ψηλή μουριά και μάρτυρας να γίνω εκείνου του χλωρού κλαδιού, της Άνοιξης που κλάδεψε ο πατέρας. Να κλάψω στην…