Η φετινή Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου είχε σαν θέμα την «Ελευθερία της Φαντασίας» και ήταν εμπνευσμένη από τους τελευταίους στίχους του ποιήματος «Η γλώσσα των εικόνων» της Ολλανδής ποιήτριας Rian Visser στους οποίους γράφει:

«Φτιάξε εικόνες για το ποίημά μου και νιώσε ελεύθερος: Αυτά τα λόγια σου ανήκουν, παρόλο που προήλθαν από μένα».

Μέσα στη δίωρη ποιητική δράση συζητήσαμε με τα παιδιά για την ποίηση, για τους σημαντικότερους Έλληνες ποιητές, για τα υλικά με τα οποία φτιάχνουμε ένα ποίημα, για το πώς εμπνέεται και γράφει ένας ποιητής, και αφού διαβάσαμε αρκετά ποιήματα, χωριστήκαμε σε ομάδες όπου δίνοντας τους λέξεις έφτιαξαν τα δικά τους ποιήματα και τις δικές τους εικόνες με βάση τα ποιήματά τους.

Με εντυπωσίασε και με συγκίνησε το ενδιαφέρον των παιδιών για την ποίηση, η πηγαία φαντασία τους, οι γνώσεις τους, και η καθαρή αγάπη τους.

Φεύγοντας με γεμάτη την καρδιά μου από πολλές αγκαλιές, αθωότητα και ποιήματα, αναρωτιόμουν πού πάει μεγαλώνοντας αυτή η πηγαία έκφρασή μας; Η φαντασία και η δημιουργικότητά μας; Πώς μας αλλοιώνει έτσι αυτό το σύστημα;

Φεύγοντας, ένιωθα να πάλλεται πάλι ζωντανά μέσα μου η πεποίθησή μου πως: Ο κόσμος είναι ένα Ποίημα, και η Ποίηση είναι ένας τρόπος θέασης και βίωσης του κόσμου αυτού.

Ευχαριστώ πολύ την παιδαγωγό Μαριάνα Μυρσιάδη, τη διευθύντρια του σχολείου Τασούλα Τζήκα και τους υπόλοιπους δασκάλους που συνεργάστηκαν γι’ αυτήν την όμορφη δράση και εμπειρία, καθώς και για το άρθρο στο blog του σχολείου τους.